Sakratar Rady biaśpieki Rasii Mikałaj Patrušaŭ uzarvaŭ infarmacyjnuju bombu. Ź jaho słoŭ vynikaje, što Maskva budzie hatovaja ŭžyć jadziernuju zbroju pieršaj, pryčym navat u łakalnaj vajnie.
U intervju «Iźviestijam» Patrušaŭ adkamientavaŭ raspracoŭku novaj redakcyi vajskovaj daktryny svajoj krainy. Dasłoŭna vybuchovy pasaž hučyć tak: «Tam skarektavany ŭmovy vykarystańnia jadziernaj zbroi pry adbivańni ahresii z užyvańniem zvyčajnych srodkaŭ parazy nie tolki ŭ bujnamaštabnaj, ale i ŭ rehijanalnaj i navat u łakalnaj vajnie (...) U krytyčnych dla nacyjanalnaj biaśpieki situacyjach nie vyklučajecca naniasieńnie ŭ tym liku apieradžalnaha (previentyŭnaha) jadziernaha ŭdaru pa ahresary».
Pamiatajecie, letaś Maskva ŭžo «adbivała hruzinskuju ahresiju»?
Naturalna, zajava Patrušava natapyryła susiedziaŭ Rasii, i najpierš tych, ź jakimi ŭ jaje napružanyja dačynieńni. Ažyŭlena adhuknulisia ŭkrainskija miedyi. A tbiliski palitołah Andro Barnoŭ z kaŭkazskaj kateharyčnaściu zajaviŭ: Maskva, katoraja, maŭlaŭ, ihnaruje takim čynam mižnarodna-pravavyja normy, zdolnaja ŭžyć jadziernuju zbroju suprać luboj susiedniaj krainy, u tym liku i Hruzii.
Minski vajskovy analityk Alaksandr Alesin trymajecca inšaj dumki. «Heta najpierš sihnał Piekinu», — skazaŭ jon mnie.
Sa słoŭ Alesina, jeŭrapiejskaja častka pastsavieckaha absiahu — zanadta hustanasielenaja. Naŭrad ci maskoŭskija stratehi ryzyknuć babachnuć jadziernaj zbrojaj u vypadku kanfliktu z Hruzijaj, Ukrainaj ci, kryj boža, Biełaruśsiu. Pierśpiektyva ž kitajskaj ekspansii — heta kašmarny idefiks Maskvy.
Nie dalej jak 14 kastryčnika Pucin, prylacieŭšy ŭ Piekin na pasiadžeńnie kiraŭnikoŭ uradaŭ krain Šanchajskaj arhanizacyi supracoŭnictva (pamiatajecie, padčas hłuchoj izalacyi ŭ tuju ŠAS sprabavała ŭpliščycca i Biełaruś?), kazaŭ pra stratehičnaje partniorstva i «biesprecedentny ŭzrovień» uzajemarazumieńnia z Kitajem. Adnak Maskva, liśliva ŭśmichajučysia, trymaje ŭ hałavie, što dynamičnaje raźvićcio Padniabiesnaj u hrymučaj sumiesi ź jaje vostrymi prablemami stvaraje dla Rasii «pahrozu, jakaja sama pa sabie nie rassmokčacca».
Farmuloŭka ŭziata z kolišniaha artykuła maścitaha maskoŭskaha analityka Alaksandra Chramčychina ŭ «Niezavisimom vojennom obozrienii». Pieraličyŭšy šmatlikija prablemy Kitaja — ad pieranasielenaści da deficytu resursaŭ, Chramčychin robić vysnovu: «Ekspansija z metaj zachopu terytoryj i pryrodnych resursaŭ źjaŭlajecca dla Padniabiesnaj, mahčyma, adzinym sposabam raśsiekčy hordyjeŭ vuzieł zhadanych prablem». Pryčym napramak ekspansii, na jaho dumku, moža być adzin — uschodnija rajony Rasii dy Centralnaja Azija, u tym liku rasijski sajuźnik Kazachstan.
Karaciej, hledziačy na vielizarny Kitaj, rasijcy pačuvajucca pryblizna tak sama, jak biełarusy, hledziačy na Rasiju. Ź niepalitkarektnaj dumkaj: zžare i nie padavicca!
Uvohule ž pierahlad vajskovaj kancepcyi śviedčyć, što Rasija słabieje.
Adstałaja syravinnaja ekanomika, demahrafičny zaniapad, dehradacyja vajskovaj mocy robiać jaje ŭsio bolej ŭraźlivaj pierad vonkavymi pahrozami. I tamu davodzicca iści na adčajny krok: pałochać reštkami sastarełaha jadziernaha patencyjału. Tak u pobycie słabiejšy pry niebiaśpiecy «biare na pont»: lepiej, blin, nie leźcie, a to zaraz mora kryvi budzie, ja za siabie, blin, nie adkazvaju!
Zdajecca, nie tak daŭno niechta źbiraŭsia z hetaj krainaj abjadnoŭvacca?
