«Uščyknicie mianie, ja praŭda ŭ maršrutcy?». Mienavita tak apisała svaje ŭražańni ad pajezdki z Hrodna ŭ Minsk adna z pasažyrak hetaha busa.
Jaje ździŭleńnie možna zrazumieć. Kiroŭca jašče da pasadki pavitaŭ usich pasažyraŭ, a pierad adpraŭleńniem pačastavaŭ kožnaha cukierkaj. Servis u pramym sensie — na vyšyni. Raniej takoje prapanoŭvali tolki pierad uźlotam u samalotach.
«A jašče kožnaha z pasažyraŭ jon nazyvaŭ pa imieni. Prykińcie?!», — padpisała videa ŭ TikTok adna z pasažyrak Uładzimira.
Rolik pra niezvyčajnaha kiroŭcu maršrutki pahladzieli bolš za 300 000 razoŭ. Pad im pakinuli niekalki sotniaŭ zachoplenych kamientaroŭ, mnohija navat cikavilisia, jak možna trapić mienavita na hety rejs.
Uładzimir na maršrucie Hrodna-Minsk pracuje ŭžo kala 7 hadoŭ. Kali ŭvioŭ taki niezvyčajny servis, užo i nie ŭspomnić. Zdajecca, što ŭvieś čas častavaŭ pasažyraŭ cukierkami i miła kamunikavaŭ ź imi.
Jon ščyra pryznajecca, što heta nie asabistaje nou-chau. Padhledzieŭ ideju padčas zamiežnych pajezdak, kaža, tam vazy z cukierkami dla pačastunki naviedvalnikaŭ stajali paŭsiudna. Pieršy bus, darečy, byŭ zrobleny z ulikam hetaha: adrazu ŭ niekalkich miescach u sałonie raźmiaščalisia nišy, kudy kiroŭca raskładaŭ spačatku vizitoŭki, a zatym i cukierki.
«A ŭśmichacca ludziam, być vietlivym — heta, napeŭna, u mianie ŭ kryvi. Heta ciapier, darečy, u toj ža kramie abo na zapraŭcy ciabie vietliva absłuhoŭvajuć, a hadoŭ z 20 tamu na mianie hladzieli dziŭna, kali ja vitaŭsia ź nieznajomym mnie kasiram», — uspaminaje Uładzimir.
U pajezdkach taksama vypracavałasia svojeasablivaja tradycyja. Uładzimir vitaje kožnaha z pasažyraŭ, zapaminaje, jak jaho zavuć, kab, kali treba budzie źviarnucca, zrabić heta pa imieni. Dalej kiroŭca nie tolki častuje cukierkami, ale i raspaviadaje, dzie i jak možna padzaradzić hadžety, padkazvaje parol ad Wi-Fi.
Navošta ŭsio heta treba? «Pasažyr pavinien nie prosta dabracca z adnaho miesca ŭ inšaje, a atrymać ad pajezdki zadavalnieńnie. Kamfort — heta nie tolki roŭnaja daroha, dakładny raskład i dobry aŭtobus. Heta paniaćcie našmat šyrejšaje. I kali pajezdka pačynajecca z uśmieški, to i projdzie jana ŭ dobrym nastroi», — kaža kiroŭca.
Uładzimir upeŭnieny, što kiroŭca — heta tvar kampanii-pieravozčyka. Kali jon hruby z pasažyrami, niavietlivy, apranuty nieachajna abo brudna, abyjakava stavicca da pracy, to ŭsie starańni kiraŭnictva, markietołahaŭ i łahistaŭ mohuć syści na ništo. Pastajannych klijentaŭ taki padychod nie dadaść.
Darečy, a jak reahujuć pasažyry na niezvyčajnaha kiroŭcu?
«Časam navat baču niejki niedavier, maŭlaŭ, heta rozyhryš? Usio ž taki nie ŭsie jašče pryzvyčajenyja da vietlivaha absłuhoŭvańnia i servisu. Ale potym nastroj u ludziej padymajecca, na tvarach źjaŭlajucca ŭśmieški, značyć, ja ŭsio rablu pravilna. Viedajecie, kali ŭ kancy pajezdki ludzi kažuć «Dziakuj!», to i stomlenaść ad ciažkaha šlachu byccam by sychodzić», — pryznajecca Uładzimir.
Jon padkreślivaje, što kali doryš dabro, jano abaviazkova vierniecca da ciabie bumieranham.
Ci doraha abychodzicca taki servis? Surazmoŭca kaža, što nie zadumvaŭsia pra heta. Cukierki nabyvaje ad vypadku da vypadku. Pryčym kožny raz novy vid. Tamu navat pastajannym pasažyram jany nie nadakučvajuć.
Zrešty, nie ŭsie pasažyry idealnyja. Heta žyćcio, tamu ŭ im jość miesca i niepryjemnaściam, i skandałam. Adnak Uładzimir imkniecca ŭsie vostryja situacyi zhładžvać maksimalna dypłamatyčnymi mietadami, nie raździmajučy kanflikt, a naadvarot, panižajučy hradus. Atrymlivajecca amal zaŭsiody. Choć adnojčy na pasažyraŭ daviałosia vyklikać milicyju.
«Dvoje mužčyn stali ŭžyvać śpirtnoje na zadnim siadzieńni. Ja papiaredziŭ raz, dva, a potym prosta zabraŭ butelku, skazaŭ, što ŭ Hrodnie viarnu. Ale słovy na ich nie vielmi padziejničali. Mužčyny stali čaplacca da inšych pasažyraŭ. Pryjšłosia spynicca i vyklikać narad», — uspaminaje Uładzimir.
Jon kaža, što moh by prosta vysadzić debašyraŭ na ŭzbočynie, ale tak rabić nie staŭ. Usio ž taki vypiŭšyja mahli pasprabavać spynić spadarožnuju mašynu, vyjści na darohu, a ŭ hetym vypadku i da biady niedaloka. Navošta ryzykavać čužymi žyćciami?
Uładzimir upeŭnieny, što daroha nie daruje pamyłak i rassłablenaści. Tamu padčas rejsa kancentracyja stoadsotkavaja. Trasa M6 paśla rekanstrukcyi stała bolš zručnaj i biaśpiečnaj, ale niekatoryja prablemy da hetaha času nie vyrašanyja.
«Heta źjaŭleńnie dzikich žyvioł na darozie. Zdarajucca i avaryi. Pryčym pradbačyć, dzie źjavicca dzikaja žyviolina, niemahčyma. Davodzicca być u pastajannym napružańni, bo ja adkazvaju nie tolki za siabie i mašynu, ale i za pasažyraŭ», — pryznajecca kiroŭca maršrutki.
Jon ličyć, što da mierkavańnia tych, chto kožny dzień jeździć pa trasie, varta prysłuchoŭvacca. Časam kiroŭca moža źviarnuć uvahu i budaŭnika, i prajekciroŭščyka, i arhanizacyi pa absłuhoŭvańni na niuansy, jakija varta i možna palepšyć.
Takich kiroŭcaŭ, jak Uładzimir, pakul nie vielmi šmat. Čamu kalehi nie pierajmajuć taki padychod? U adkaz na pytańnie surazmoŭca paciskaje plačyma. Kaža, što patent na heta nie atrymlivaŭ. Kali chtości stanie sustrakać pasažyraŭ takim ža čynam, budzie tolki rady.
«Staŭleńnie da maršrutak i da maršrutčykaŭ farmujecca pry pohladzie zboku. Tamu važna być kulturnym i ŭ adnosinach da pasažyraŭ, i ŭ adnosinach da inšych kiroŭcaŭ. Šanuj praviły, prapuskaj inšyja mašyny, sam dziakuj «avaryjkaj», a dalej zaŭvažyš, kolki na darozie dobrych ludziej», — uśmichajecca kiroŭca.
Čytajcie taksama:
