11 sakavika ŭ Čykaha pamior doktar Vitaŭt Ramuk. Jon pražyŭ 95 z pałovaj hadoŭ.
Vitaŭt Ramuk naradziŭsia 15 lipienia 1914 h. u Jekaciarynasłavie (tady heta była jašče carskaja Rasija, a siońnia Dnieprapiatroŭsk, Ukraina). Jahonyja baćki byli tam u hastarbajterach.
U 1922 h. siamja viarnułasia na radzimu, pasialiŭšysia ŭ Lipniškach kala Lidy. Heta była Zachodniaja Biełaruś, Polšča.
U 1926—1930 hh. Vitaŭt Ramuk navučaŭsia ŭ Vilenskaj biełaruskaj himnazii. Jahonaja nastaŭnicaj była znakamitaja piedahoh Alena Sakałova-Lekant.
Paśla Biełaruskaj himnazii Ramuk pieravodzicca ŭ polskuju himnaziju ŭ Pinsku dy vyrašaje stać śviatarom. Ale ŭrešcie admaŭlajecca ad hetaj idei i
pastupaje na bijałahičny fakultet vilenskaha univiersiteta imia Stefana Batoryja. Praz hod jon pieravodzicca na miedycynu,
a jašče praz hod Vilniu zajmajuć saviety, i ŭniviersitet začyniajecca.
U časie niamieckaj akupacyi Ramuk viartajecca na Lidčynu, pracuje ŭ haradskoj administracyi pierakładčykam, biare ŭdzieł u biełaruskim žyćci. U Lidzie jon pracuje razam ź biełaruskim dziejačam Adolfam Klimovičam, jaki ličyŭ, što siadzieć va ŭmovach niamieckaj akupacyi jak myšy pad vienikam – niedapuščalna.
Klimovič i Sakałova-Lekant pa vajnie zastanucca ŭ Vilni i atrymajuć vialikija terminy ad savietaŭ. Vitaŭt Ramuk, vidać, zrazumieŭšy, što ad savietaŭ łaski čakać nie varta, vyjazdžaje na čužynu.
Pahatoŭ u Biełarusi jaho ničoha nie trymała, baćka pamior u 1941-m, maci - na nastupny hod.
Pa kapitulacyi Niamieččyny Vitaŭt Ramuk apynuŭsia ŭ Miunchienie, dzie pasprabavaŭ praciahnuć navučańnie miedycynie,
maru ŭdałosia ažyćciavić u Luvienskim univiersitecie ŭ Bielhii.
U Luvienie Ramuk biare aktyŭny ŭdzieł u biełaruskim hramadskim žyćci i navat niekatory čas kiruje biełaruskaj studenckaj hramadoj, a taksama ŭdzielničaje ŭ źjezdach mižnarodnaj studenckaj katalickaj arhanizacyi Pax Romano.
Nastupny chutkaciečny pieryjad žyćcia byŭ źviazany ŭ Anhlijaj. Ramuk navat niekatory čas byŭ namieśnikam staršyni Zhurtavańnia biełarusaŭ Vialikabrytanii (1954). Ale doŭha ŭ Łondanie nie zatrymaŭsia dy viarnuŭsia ŭ Bielhiju. Niekatory čas jon pracavaŭ u dziciačym prytułku ŭ Bruseli.
Žyćcio ŭ pavajennaj Bielhii było nievynosna ciažkim, i
Vitaŭt Ramuk pierajazdžaje ŭ ZŠA, u štat Ilinojs.
Niekatory čas žyŭ u horadzie Pieoryja, a potym sielicca ŭ Čykaha. U 1958 h, jon ažaniŭsia ź Vieraj Žyźnieŭskaj, maładziejšaj za jaho na 17 hadoŭ. U Ramukoŭ naradzilisia dvoje dziaciej. Syn Janka paźniej zrobić vialikuju karjeru ŭ kampanii «Chitačy», a dačka Irena stanie piedahoham.
Vitaŭt i Viera Ramuki brali aktyŭny ŭdzieł ŭ žyćci biełaruskaj hramady ŭ Čykaha,
razam pracavali ŭ Biełaruskim kaardynacyjnym kamitecie, byli aktyvistami hreka-katalickaj parafii sv. Chrysta-Zbaŭcy. Jany taksama byli padpisčykami "Našaj Nivy".
Usio heta było ŭ volny čas. Vitaŭt Ramuk praciahvaŭ prafiesijnuju dziejnaść, zdavaŭ ispyty, prachodziŭ stažyroŭki, pracavaŭ u Centry piedyjatryi, a zatym u Dziciačym centry ŭ Čykaha
i vyjšaŭ na piensiju tolki ŭ 74 hady.
U 1993 h. Ramuki adviedali Biełaruś, pryčym zrabili heta na zaprašeńnie Hienadzia Buraŭkina – u toj čas pradstaŭnika Biełarusi pry AAN - dy tahačasnaha pasłańnika ŭ Vašynhtonie Michaiła Chvastova.
Nastupnym razam źbiralisia ŭ siaredzinie 1990-ch, ale siabry ź Biełarusi paraili «pačakać» (byŭ abrany pieršy prezident), a potym užo zdaroŭje i ŭzrost nie dazvolili.
Viera i Vitaŭt Ramuki pražyli razam 52 hady.
