Lenin ablataŭ na viertalocie. Jon hladzieŭ u adkryty iluminatar i kuryŭ. Uvohule Lenin nie kuryŭ. Ale ŭ adkryty iluminatar jon kuryŭ i ŭ fortku jon taksama kuryŭ. Lenin vypuskaŭ u poźnieviasnovaje nieba strumieńčyki ajčynnaha niepryjemnaha dymu i dumaŭ. «Što za brydota hety tytuń hrodzienskaj fabryki, — Lenin splunuŭ tytuniovyja krychi. — Palityka pratekcyjanizmu časam maje i advarotny bok. Voźmiem, da prykładu, voś hety tytuń hrodzienskaj fabryki i sapraŭdny virdžynski tytuń, vyraščany ŭ Virdžynii. Heta ž roźnica. Zdavałasia b, ziamla adna — a tytuń rozny».
Lenin vykinuŭ niedapałak u iluminatar. Daloka ŭnizie rudzieli zasiejanyja rańnimi jaravymi zbožžavymi pryhožyja pali, na pryhožaj ziamli pracavali pryhožyja ludzi i pryhožyja traktary vytvorčaści MTZ. «Pryhoža, — Lenin lubiŭ usio pryhožaje. — A jakich-niebudź piatnaccać hadoŭ tamu na hetych niepryhožych palach niepryhožaj ziamli pracavali niepryhožyja ludzi. I mnie ciapier addać usiu hetuju pryhažość, da jakoj ja stolki prykłaŭ, niejkim pacańnikavym? Hetuju pryhožuju ziamlu — niejkim pacańnikavym? Maskva na jaho pastaviła, kažuć. Niedalokija ludzi tak kažuć. A maskoŭski Lenin usio heta razumieje. Jon, jak i ja, raźbirajecca ŭ sapraŭdnaj pryhažości. Varta b ź im pasiadzieć viečarok, pahamanić pra pryhažość. Što jość takoha pamiž nami nienaturalnaha, što dva pryhožyja Leniny nie mohuć damovicca? Choć by i na kasabokaj prahmatyčnaj asnovie?»
Lenin znoŭ zakuryŭ i prymružyŭ vočy — ci to ad dymu, što ŭ ich trapiŭ, ci to pa šmathadovaj zvyčcy, vypracavanaj hadami. Łopaści viertalota krucilisia.
