Što ŭ Rasii z muzykaj zusim drenna ŭsim stała zrazumieła ŭ toj momant, kali samym papularnym kancertnym hurtom 2007 hoda akazałasia «Butyrka».

Navošta rabić kalku z rasijskaj źjavy, pryčym dosyć śpiecyfičnaj? Nieadnarazova rasijskija krytyki kazali ab pryčynach papularnaści šansonu litaralna nastupnaje: u kožnaha z žycharoŭ Rasii ŭ siamji jość svaja turemnaja historyja.

Šanson u rasijskim błatnym razumieńni vyras z narodnaj błatnoj pieśni, dla biełarusaŭ nie charakternaj — nie było ŭ nas takich pieśniaŭ,

jak «Na Dieribasovskoj otkryłasia pivnaja», «Vot ja otkinułsia kakoj bazar-vokzał». Pryčym pry transfarmacyi žanra, taja muzyka, što ciapier zaviecca hučnym słovam «šanson», straciła dolu ironii, jakuju mieła błatnaja pieśnia. Šanson -- jon da bolu ŭ zubach surjozny, trahičny, dramatyčny.

Kali ŭžo nam prydumlać niešta padobnaje, to heta musić być mienavita staraja błatnaja pieśnia, jakoj u nas, prynamsi masava, nie było (a moža nie było tamu, što nie treba?)

Što my atrymajem razam z šansonam? Pavialičycca jahonaja kolkaść.

Biełaruskamoŭnymi amatary ad hetaha nie stanuć.
Prosta na radyjo źjavicca dadatkovaja porcyja rasijskaha šansonu, i biełaruskamoŭnaj jahonaj kalki.

Turemnaja ramantyka taksama byvaje roznaj —

u roznych krainach jość turemnyja pieśni.
Naprykład, u ZŠA jość pieśnia Green Grass of Home — heta voś takaja samaja historyja, pra čałavieka, jaki viartajecca dadomu, dzie nie byŭ šmat hadoŭ, i dzie jaho ŭsie čakajuć, a paśla vyśviatlajecca, što heta byŭ prosta son, i zaraz hetaha samaha čałavieka buduć viešać. I ŭ čym roźnicca — tam niama voś hetaha typova ruskaha nadryvu. Niama «musarka», jaki nie musić «šyć srok».
I pieśnia San Quentin maje bolš estetyčnaj kaštoŭnaści ŭ tekstavym płanie, čym «Vładimirskij cientrał».

Adnak, kali ŭ nas źjavicca błatnaja pieśnia, jana budzie nahadvać mienavita ruski šanson — trahičny, jak «Mumu» i surjozny jak płan evakuacyi pry pažary.

Kali b u nas nie chapała tolki šansonu, tady niachaj. Adnak,

kali asnoŭnyja žanry pradstaŭleny dvuma z pałovaj kalektyvami kožny, ci musim my raźvivać niajakasnuju susiedskuju muzyčnuju płyń, ad jakoj i ŭ aryhinale ŭ nas schavacca niama kudy.
Lepš by šukać biełaruskich Ełtana Džona, Džejmsa Tejłara, dy biełarusku — Edyt Pijaf ci Lindu Ronstat. A biełaruskaja «Butyrka»…
Heta toj samy vypadak kali — «aby jakoje, aby biełaruskaje» nie padajecca pravilnym.
Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna?