Źmicier Chviedaruk, jaki ŭčora ŭviečary vyjšaŭ z «amerykanki», siońnia daŭ pres‑kanferencyju, dzie raskazaŭ pra padrabiaznaści aryštu. Aleh Korban nia zmoh paŭdzielničać u joj, bo byŭ vyklikany ŭ RUUS Partyzanskaha rajonu Miensku.
Pra samo zatrymańnie Chviedaruk raskazaŭ nastupnaje: «U kvateru, dzie znachodzilisia 24 siabry «Maładoha frontu», uvarvalisia supracoŭniki AMAPu i KDB. Nas pastavili tvaram da ścienki, u hety čas supracoŭniki specsłužbaŭ pravodzili na kvatery vobšuk. Kanfiskavali kamputary, symboliku. Paśla nas usich razam advieźli ŭ pastarunak, što mieścicca pobač z budynkam Savieckaha RUUS. Tam nas pa adnamu pačali advodzić na hutarki. Paśla niejki «hebist» padyšoŭ da mianie i zapytaŭsia, ci Chviedaruk ja. Jon pakazaŭ mnie pastanovu, padpisanuju hienerał‑majoram KDB Kuźniacovym, ab uzbudžeńni kryminalnaj spravy pa «Maładym froncie», dzie ja prachodziŭ jak padazrony. Darečy, u toj pastanovie havorycca, što «Małady front» zmoh zhurtavać vakoł siabie častku moładzi, jakaja padzialaje nacyjanalnyja kaštoŭnaści. Vo, značyć, čym my prynosim škodu dziaržavie! Paśla mianie pasadzili ŭ niejki HAZik i advieźli ŭ budynak upraŭleńnia KDB, što mieścicca na vuł.Kazłova, 6. Tam ja i daviedaŭsia, što zatrymali nia tolki mianie, ale i Aleha Korbana».
U budynku KDB Chviedaruku prapanoŭvali padpisać šerah papieraŭ: «Spravu vioŭ kapitan Śvistun. Jon prasiŭ mianie, kab ja padpisaŭ pakajańnie i admoviŭsia ad udziełu ŭ «Maładym froncie», bo takim čynam ja zrablu lepšaje dla siabie, bo im i tak usio viadoma pra «MF». A «Maładym frontam» jany abiacajuć kančatkova razabracca. Što cikava, ja musiŭ padpisać pakajańnie na imia staršyni KDB, a taksama na imia Alaksandra Łukašenki. Prapanoŭvali nazvać proźviščy tych, chto jašče ŭdzielničaŭ u «Maładym froncie», ja admoviŭsia heta zrabić. Na heta mnie adkazali: «Hladzi sam, značyć, budzieš siadzieć da kanca».
Paśla hetaj pracedury Chviedaruka advieźli ŭ budynak «amerykanki»: «U izalatary zaraz prachodzić ramont. Mianie adviali na nulavy pavierch, kinuli ŭ maleńkuju kameru, dzieści dva na dva metry, ababituju parałonam, tam ja musiŭ znachodzicca, adnak praź niekalki hadzinaŭ mianie pieraviali na druhi pavierch, dali matrac i nakiravali ŭ adzinočku, dzie ja i zmoh trochu vyspacca».
Pra dopyty: «Upieršyniu na dopyt mianie adviali ŭ aŭtorak. Vioŭ jaho ŭsio toj ža kapitan Śvistun. Mnie było zadadziena kala dvaccaci pytańniaŭ, jakija tyčylisia dziejnaści «Maładoha frontu». Ja nia staŭ admaŭlać svajo siabroŭstva ŭ «MF», taksama adkazaŭ, što Źmicier Daškievič źjaŭlajecca lideram našaj arhanizacyi. Bolej nijakich adkazaŭ na pytańni jany nie atrymali, kazaŭ, što nia pamiataju albo nia viedaju. Heta naša pryncypovaja pazycyja: nie admaŭlacca ad svajho siabroŭstva ŭ «Maładym froncie». Nia viedaju ščyra ci nie, ale supracoŭniki KDB prapanoŭvali zarehistravać «Małady front». Na maje adkazy, što byli zroblenyja ŭžo čatyry sproby, «hebist» adkazaŭ, što varta zrabić jašče adnu, bo raptam atrymajecca. Ź izalatara nas vypuścili dosyć chutka, navat tołkam nie pravieryŭšy, ci nia vynieśli my što z kamery. Achoŭniki skazali, kab zachodzili jašče, buduć nas čakać».
Źmicier Chviedaruk kaža: «Nakolki ja zrazumieŭ, specsłužby razhladajuć mianie jak nastupnika Daškieviča, bo ich cikaviła tolki maja dziejnaść paśla vieraśnia minułaha hodu».
Taksama Chviedaruk raskazaŭ dosyć cikavy momant, jaki adbyvaŭsia padčas pieratrusu ŭ jaho na kvatery: «Ich cikaviŭ tolki moj kamputar, a taksama adzin list ad Źmitra Daškieviča. Treba adznačyć, što hety list byŭ dosyć dziŭnym i niecharakternym dla Źmitra. Jon napisaŭ u im, jak jon bačyć dalejšuju dziejnaść «Maładoha frontu», chto musić zaniać jakija pasady ŭ arhanizacyi, mnie da siońnia nieviadoma, ci sapraŭdy jaho pisaŭ Daškievič. Astatnija list jany nie ŭziali, bo skazali, što jany pustyški. Zabrali tolki hety».
Chviedaruk kaža, što takim čynam ułady sprabujuć zapałochać moładź pierad viesnavymi akcyjami pratestu: «Novaja kryminalnaja sprava suprać moładzievych aktyvistaŭ moža značna zapałochać ludziej, kab viasnoj jany nie vychodzili na vulicy. Adnak razam z tym źjaŭleńnie jašče dvuch palitviaźniaŭ moža kančatkova raźbić nadziei ŭnarmalavać adnosiny z Zachadam, jakija robiacca apošnim časam. Moža mienavita tamu nas i vypuścili. Spadziajusia, što hetaja sprava nia budzie pakazalnaj i skončycca ŭ našu karyść albo niejkim «symbaličnym» terminam. Kali siadzieŭ u turmie, to dakładna zrazumieŭ, što ŭ Biełarusi nabližajucca niejkija źmieny».
