Adbyłosia zakanamiernaje.
Učorašni «adziny kandydat», jak karabiel, spuščany paŭtara hodu tamu sa stapelaŭ Kanhresu demakratyčnych siłaŭ, narešcie zrazumieŭ, što adzina mahčymaje jaho pryznačeńnie — volnaje płavańnie. Alaksandar Milinkievič admoviŭsia ad udziełu ŭ mierapryjemstvie sumnieŭnaj lehitymnaści, biezumoŭna marnym i niepatrebnym. Zaplanavanaje ŭskładnieńnie systemy pryniaćcia palityčnych rašeńniaŭ, pieratvareńnie taho, chto jašče niadaŭna byŭ symbalem usiaho demakratyčnaha ruchu, u vartuju žalu maryjanetku hrupy mienskich palityčnych tusoŭščykaŭ — voś adzina mahčymy vynik budučaha forumu.
Udzieł Milinkieviča ŭ Kanhresie pryvioŭ by da lehitymacyi Kanhresu ŭ vačach Zachadu i adnačasova źvioŭ by jaho samoha nazaŭsiody ź biełaruskaj palityčnaje sceny. Jak sychodzili inšyja jaje aktory, jakija stali zakładnikami partyjnaha statusu ci jahonaj adsutnaści, časam navat bolš jarkija, ale pazbaŭlenyja mužnaści j rašučaści.
Krok, zrobleny Milinkievičam, — krok rašučaha čałavieka. Čałavieka, jaki narešcie zrazumieŭ, što prafesijnaja palityka — heta nie biurakratyčnaja pracedura.
Da hetaha času takija kroki dazvalali sabie try čałavieki.
Adzin ź ich staŭ prezydentam Biełarusi.
Druhi źnik biaź źviestak.
Treci znachodzicca ŭ turmie.
Milinkievič za apošni čas daŭ niekalki syhnałaŭ. Pieršy – dziaržaŭnamu aparatu: jon, mahčyma, i budzie partnioram, padrychtavanym da kanstruktyŭnaj pracy. Druhi – Zachadu: jon zdolny analizavać sytuacyju, prymać nieardynarnyja rašeńni. Treci daŭ — ciapier — Płoščy. Toj Płoščy, jakaja hod tamu arhanizavałasia sama pa sabie, bieź jahonych vysiłkaŭ, choć i pa jaho zakliku. Toj Płoščy, jakaja za hod nie pabačyła ŭ im adzinaha lidera, ale zachavała viernaść jamu jak štandaru. Toj Płoščy, jakoj jon byŭ patrebny.
Bo jon bolej nikomu nia byŭ patrebny.
Kamu? Partajhienose, jakija zvyklisia bolej zajmacca intryhami, čym palitykaj? Jon im zaminaŭ.
Ale ž da niadaŭniaha času jany byli ŭpeŭnienyja, što mienavita jany jaho stvaryli, źlapili ŭ Kanhresie z taho, što trapiła pad ruku? Što jon im abaviazany ŭsim? Što biaź ich jon — nichto?
Byŭ by — nichto. Kali b pahadziŭsia hulać pa čužych praviłach, u čužuju, a nie va ŭłasnuju hulniu.
I razam ź Milinkievičam syšła b sa sceny Płošča.
Ciapier jana maje svoj ruch — Ruch «Za svabodu», – na čale jakoha znachodzicca Alaksandar Milinkievič. U jaho mohuć ustupić siabry ŭsich partyj.
Heta datyčycca ŭsich partyjaŭ — akramia adnoj. Ja maju na ŭvazie sacyjał-demakrataŭ. Niesumlenna było b admovicca być čalcom u partyi, lider jakoj znachodzicca za kratami za palityčnuju dziejnaść. Alaksandar Kazulin — toj lider, jaki musić zastacca druhim palityčnym apanentam ułady. A kali jany ź Milinkievičam abodva apynucca na voli — jany jak-niebudź damoviacca. Ci nie damoviacca. Ale my atrymajem dvuch mocnych lideraŭ na čale dvuch mocnych palityčnych struktur — pravaj, na čale ź Milinkievičam, i levaj, na čale z Kazulinym.
U nas taksama pavinien być vybar.
Ale ŭ Milinkieviča niama vybaru. Karabiel, spuščany z stapelaŭ, moža albo iści ŭ mora, albo hniści na bierazie.
Spadarožnaha vietru Alaksandru Milinkieviču!
