U pravasłaŭnym prychodzie vioski Mamai Hłybockaha rajonu pravasłaŭnyja śviatary na ludziach učynili skandał bojkaj. Padčas vyśviatleńnia adnosinaŭ pamiž saboj u chramie, baciuški ŭzłamali staražytnyja zamki, paškodzili dźviery.
Pra toje, što zdaryłasia raspaviadaje miascovaja žycharka Faina Šaŭčenka:
Šaŭčenka: «My pačuli hrukat u carkvie. Pajšli hladzieć. Tam byŭ ajciec Viačasłaŭ z carkvy ŭ Padśvilli i błahačynny ajciec Sierhij. U niadzielu tut było skandał, dy i ŭ paniadziełak».
Jak vyśvietliłasia, pravasłaŭnyja śviatary z susiednich hłybockich viosak sprabavali vyhnać z chrama tamtejšaha nastajaciela ajca Paŭła. Apošni pierakonvaje, što kalehi navat pabili jaho:
a.Pavał: «Prylacieli, słužbu nie dali pravić. Kryčali: «Addavaj klučy!» Ja ž ničoha nia viedaŭ! Mianie šturchali. Jany ž parušyli. Ja ich nie puskaŭ. Zamki źbivali siakierami. Hetak nielha. Treba było patłumačyć spakojna. Jašče jany pajechali ŭ druhuju carkvu. Tam toje ž rabili. Čamu tak?»
Patłumačyć prymusovuju adstaŭku śviatara Paŭła ja prasiŭ błahačynnaha Połackaj eparchii ajca Sierhija. Toj naadrez admoviŭsia. Inšyja carkoŭniki taksama nie byli havarkimi. Adnak udałosia daviedacca, što śviataru z Mamajoŭ nie adnojčy prapanoŭvali pakinuć prychod pa ŭłasnym žadańni. Jaho vinavacili ŭ niepasłuchmianaści, parušeńniach nia tolki carkoŭnaj dyscypliny, ale j zakanadaŭstva.
Jak zreahavali na skandał vierniki? Miascovaja žycharka Ała Maksimčuk:
Maksimčuk: «Jaho raniej vyklikali, ale jon nie pajechaŭ. To niachaj by piśmova paviedamili: «Ty – vyzvaleny! Ale nichto ničoha: prylacieli i pačali, i pačali... Naš ajciec nia viedaŭ, što rabić. Śviatary vystavili siabie ŭ takim śviatle, što ja navat nie ŭjaŭlaju, što takoje mahło adbycca!»
Ale krytykujuć nia tolki śviataroŭ, jakija pry śviedkach pasčali bojku z ajcom Paŭłam. Dastajecca i samomu śviataru z Mamajoŭ. Tak, krajaznaŭca Ŭładzimier Skrabatun davodzić, što toj samavolna pačaŭ budavacca poruč z chramam:
Skrabatun: «Hetyja pabudovy zakryvajuć perspektyvu na sam budynak – jaho nia bačna. I heta pryviezienyja ź viosak sialanskija chaty, jakija pastaŭlenyja ŭnutry carkoŭnaj aharodžy na svaich padmurkach».
Adnu chatu ajciec Pavał pastaviŭ litaralna na mahile miascovaj viernicy Zinaidy Šaurka. Jana karystałasia ŭ vioscy takim aŭtarytetam, što śviatary, prychadžanie i sielsaviet pahadzilisia pachavać jaje za carkoŭnaj aharodžaj. Ajciec ža Pavieł pastaviŭ zrub na mahiłu – ciapier jana akurat u centry budučaha žytła.
