U prakat vyjšaŭ film «Artyst» Mišela Chazanavičusa — hałoŭny pretendent na «Oskar»
U prakat vyjšaŭ film «Artyst» — stylizavany pad niamoje kino pretendent na dziasiatak statuetak «Oskar».
U viečar premjery novaha filma na zorku niamoha kino Džordža Valentyna (Žan Dziužarden) padaje miłavidnaja panienka (Bierenis Biežo). Na nastupny dzień aboje apynajucca na pieršaj pałasie haziety Variety. «Chto hetaja dziaŭčyna?» — pytaje zahałovak.
Cikavicca zdymkami i žonka Džordža Dorys (Pieniełopa En Miler) — niemaładaja žančyna z trahičnym nadłomam i pryhažościu kinadzivy 1920-ch. Studyjny bos Cymier (Džon Hudman) dyk i zusim aburajecca: praz fotazdymki ŭvahi presy pazbaviłasia jaho prateže-aktorka. Ale dziaŭčyna z natoŭpu, što ŭdała zaśviacilisia ŭ kadry sa znakamitaściu, badziora tančyć, tak što chutka na afišach źjavicca novaje imia — Pepi Miler. A pakul jaje karjera budzie nabirać abaroty, nad imiem Džordža Valentyna zhuściacca chmary prahresu: na parozie vynachodstva hukavoha kino.
Dziejańnie filma, jaki pretenduje na «Oskary» va ŭsich hałoŭnych naminacyjach, pačynajecca ŭ 1927 hodzie: na ekranie varyjacyi dvuch koleraŭ, a z hukaŭ u asnoŭnym prysutničaje tolki zakadravaja muzyka.
Pryznańnie ŭ lubovi da halivudskaha «vialikaha niamoha» francuzski režysior Mišel Chazanavičus stylizuje pad dahukavoje čorna-biełaje kino.
Vyśviatlajecca, što sučasnyja hledačy nie tolki hatovyja hladzieć ramantyčnuju historyju biez koleru i ahučanych dyjałohaŭ, ale bolš čym padzialajuć nastalhičnyja pačućci pastanoŭščyka.
Adzinaja sustretaja pretenzija da filma, zdajecca, zaklučajecca ŭ tym, što jano zroblena tak, kab usim padabacca.
Heta moža razdražniać. Mała taho, što žonka režysiora Bierenis Biežo vydatna ŭpisvajecca ŭ retra-sukienki, pryčoski i tancy. Mała taho, što Žan Dziužarden jašče raz dakazvaje, što jon aktor, čyje mahčymaści nie abmiažoŭvajucca ekscentryčnaj kłaŭnadaj u kamiedyjach taho ž Chazanavičusa: jaho kamisar u dramie «Sustrečnaje rasśledavańnie» byŭ nie mienš pierakanaŭčym, čym ahient z asabistym numaram 117. Mała taho, što važny kavałak saŭndtreka pazyčany z «Hałavakružeńnia» Chičkoka.
Usio heta jašče daravalnyja składniki pośpiechu, ale kančatkova łamaje supraciŭ hledačoŭ džek-raseł-terjer Uhi, jaki tolki što atrymaŭ za svaju rolu śpiecyjalnuju premiju Golden Collar Award. Uhi hraje najlepšaha siabra papularnaha artysta, jaki nie padpuskaje ludziej zanadta blizka da siabie. Jon padyhryvaje kampańjonu ŭ žartach i viedaje, da kaho i jak źviarnucca ŭ vyrašalny momant. Akramia hetaha pryzu supiersabaka atrymaŭ asobny pryz u Kanach, i heta napaŭžartam — jaho pośpiech całkam upisvajecca ŭ ahulny ažyjataž: u Kanach hladacki i krytyčny tryumf plus pryz za najlepšuju mužčynskuju rolu; zatym try «Załatyja hłobusy», siem premij Brytanskaj kinaakademii BAFTA, dziasiatki inšych uznaharod i 10 naminacyj na «Oskar».
Amal usie ŭpeŭnienyja, što 26 lutaha pradstaŭniki Amierykanskaj kinaakademii nazavuć «Artysta» najlepšym filmam.
Z 40 recenzientaŭ, čyje artykuły ŭličanyja sajtam Metacritic.com, niezadavolenym zastaŭsia tolki adzin. Pierš za ŭsio jaho biantežyć aptymistyčny nastroj karciny: u kancy 1920-ch — pačatku 1930-ch halivudskija losy łamalisia dziasiatkami.
Adnak dziŭna było b zakidać Chazanavičusu toje, što Džordž Valentyn ź jaho filma nie padzialiŭ całkam los hierojaŭ-paluboŭnikaŭ Rudolfa Valentyna (pamior u 1926-m) abo Džona Hiłbierta (nie zmoh pryžycca ŭ hukavym kino, šmat piŭ i taksama pamior) . Prydumany aŭtaram i režysioram hieroj śpisany z abodvuch, ale paetyčny luboŭny list naŭrad ci pavinien prytrymlivacca litary historyi.
