— Vitaju vas. Ludzi, jakija pratestavali na placy Kalinoŭskaha ŭ Miensku paśla prezidenckich vybaraŭ minułaha hoda, słuchali tam u tym liku i vašuju muzyku. Što vy možacie im skazać?
Śviatasłaŭ Vakarčuk: «My vielmi ŭdziačnyja za toje, što našyja śpievy stali dla ludziej simvałam svabody. Było vielmi pryjemna, što našyja teksty nie‑ŭkraincy taksama ŭsprymajuć tak, jak treba — jak pieśni svabody.
I ŭsim tym, chto zaraz zmahajecca za svabodu, chaču skazać, što my ich vielmi padtrymlivajem. Adnak razam z tym, kožnaja palityčnaja situacyja patrabuje asobnaj pramovy.
Ja liču, što było krychu niekarektna siońnia nam, ukraincam, raspaviadać našym siabram u Biełarusi, jak im žyć. Heta vašaja ŭłasnaja sprava, a my vas całkam padtrymlivajem va ŭsich vysakarodnych pačynańniach. I ŭ hetych pytańniach my zaŭsiody hatovyja dapamahčy».
«Akiean Elzy» aktyŭna padtrymlivaŭ pamarančavuju revalucyju. Nakont situacyi, jakaja ciapier skłałasia va Ukrainie, Vakarčuk skazaŭ:
«Nasamreč, my nikoli nie rabili taho, u što b ščyra nie vieryli. Heta datyčycca i toj padziei, jakaja siońnia nazyvajecca pamarančavaj revalucyjaj. My dziejničali śviadoma i ščyra.
Ja liču, što pamarančavaja revalucyja była pravilnaj, jaje łozunhi i zakliki adpaviadali situacyi, byli adekvatnymi. Što tyčycca siońniašniaha dnia, u nas va Ukrainie jość takaja prykazka: nie robić pamyłak tolki toj, chto ŭvohule ničoha nie robić.
Biezumoŭna, było zroblena šmat pamyłak, šmat što možna było b zrabić inakš, my ŭsie pra heta viedajem. Adnak kazać vyklučna pra pamyłki, nie źviartajučy ŭvahi na pazityŭnyja baki, na moj pohlad, niapravilna.
Ja liču, što siońnia my žyviem zusim u inšaj krainie, jakaja stała volnaj nie tolki pa łozunhach, ale i pa sutnaści, jakaja idzie pa šlachu demakratyi, jakaja svaimi siłami, siłami svajho narodu, vyrašyła, jak joj žyć i što rabić — i heta vialikaje dasiahnieńnie. A toje, što ŭ nas budzie jašče šmat ciažkaściaŭ, — heta vidavočna i zrazumieła».
— Apošnim časam vy šmat zajmajeciesia niemuzyčnymi prajektami — naprykład, tym, jaki pradstaŭleny na vašym sajcie pad nazvaj «Kniha tvoriť Ludinu». Čamu tak? Vam nie chapaje muzyki?
Śviatasłaŭ Vakarčuk: «Ja skažu dva słovy pra sacyjalny prajekt, jaki my inicyjavali. Jon nazyvajecca «Kniha tvoriť Ludinu».
I meta hetaj prahramy (razmova idzie pra ŭkrainskuju prahramu) — pryciahnuć uvahu moładzi da čytańnia, tamu što na siońniašni dzień, na naš pohlad, čytańnie nie zajmaje taho miesca ŭ žyćci, jakoje pavinna było b zajmać. Nakont taho, ci nie chapaje nam muzyki, adkažu tak: nie chapaje.
Ja dumaju, što nivodny čałaviek nie moža žyć vyklučna muzykaj, kožny patrabuje čahości jašče. Voś nam, naprykład, padabajecca čytać. I my sapraŭdy šmat čytajem, choć i husty tut va ŭsich roznyja».
Taksama ŭ razmovie było ŭźniataje pytańnie navukovaj karjery salista hurta, Śviatasłava Vakarčuka, jaki pa adukacyi fizik. Pietro Čarniaŭski sa śmiecham prakamientavaŭ, što niekatorym udzielnikam hurta spačatku b prosta dypłom atrymać, jakaja ŭžo tut doktarskaja.
Sam Śviatasłaŭ na pytańnie, ci nie źbirajecca jon u budučyni ŭsio ž taki pracavać niepasredna pa prafiesii ci to fizika, ci ekanamista (druhaja adukacyja lidera hurta) adkazaŭ:
«U nas va Ukrainie jość jašče adna prymaŭka, jakaja asabliva datyčycca muzykaŭ: nikoli nie viedaješ, dzie zaŭtra budzieš načavać».
— Što b chacieli skazać našym słuchačam?
Śviatasłaŭ Vakarčuk: «Vialikaje pryvitańnie słuchačam u Biełarusi ad hurta «Akiean Elzy». Spadziajemsia chutka vas pabačyć i pačuć u Biełarusi, kudy my jeździm davoli časta i ź vialikim zadavalnieńniem».
