Kali ŭ mianie pytajucca, što ja budu rabić na vybarach, ja adrazu ž pytajusia, pra jakija vybary idzie havorka (byccam nie viedajučy), a potym pačynaju tłumačyć, što budu hałasavać «nahami» h.zn. lažać doma na kanapie vyciahnuŭšy nohi i hladzieć televizar.
Jak zaŭsiody, mierkavańni navat u miežach adnoj biełaruskaj partyi padzialilisia. Adny vystupajuć za aktyŭny bajkot, druhija za pasiŭny, trecija za toje, kab spačatku zarehistravacca, a potym źniacca, i narešcie jość takija, jakija chočuć iści na hetych vybarach, što nazyvajecca, «da kanca».
Kaniečnie, kožny sumlenny čałaviek maje volny vybar i nie pavinien padparadkoŭvacca rašeńniam niejkaj tam partyi, navat kali źjaŭlajecca jaje čalcom i kali ličyć hetyja rašeńni niesumlennymi. Ale, jak kažuć, kolki ludziej — stolki mierkavańniaŭ, i kali kožny čałaviek budzie rabić tolki hledziačy na svaje mierkavańni, usio budzie nahadvać bajku Łafantena pra lebiedzia, raka j ščupaka. Pryčym kožny budzie davodzić svaju racyju.
Ja navat nie viedaju, ź jakoj krainaj paraŭnać Biełaruś, kab supastavić z tym, što ciapier robicca tut.Zdajecca, u nivodnaj z krainaŭ Uschodniaj Jeŭropy, jakija znachodzilisia ŭ svoj čas pad uładaj kamunistyčnych dyktatur, nie było takoha vyzvaleńnia ad ich. Maŭlaŭ, voś vam i niezaležnaść, i vyzvaleńnie adrazu j biez adzinaj kropli kryvi. Biarycie, kali łaska. Adnak nie, nie treba nam ni svabody, ni niezaležnaści, usio addamo, aby tolki mieć, jak kažuć palaki, «śvienty spokuj».
Kali vienhry, palaki, niemcy, čechi albo tyja samyja ŭkraincy zachavali svaju nacyjanalnuju tojesnaść, dyk nam vielmi časta davodzicca čuć navat z vusnaŭ kiraŭnika dziaržavy, što my ruskija.Šmat chto ŭžo nie atajasamlivaje siabie ź biełarusami. Bolšaści hramadstva hłyboka naplavać na nacyjanalnuju ideju, śviadomaść, chaj pakul što biełaruskuju, i h.d. Ludzi ž śviadomyja, ci, jak by ja ich nazvaŭ, nieabyjakavyja, ciapier taksama na razdarožžy. U bolšaści hetych ludziej u śviadomaści dyktatar i pratest, a zusim nie nacyjanalnaja ideja. Panuje dumka, što spačatku treba zrynuć dyktaturu, a potym užo bracca za nacyjanalnaje adradžeńnie, kali, kaniečnie, potym heta jašče spatrebicca. Tamu, mabyć, na Alimpijadzie ŭ Łondanie Hrodna da apošniaha byŭ rasijskim horadam, a Biełaruś jak takaja nie asacyjavałasia ź niezaležnaj dziaržavaju.
Tamu pra jakija vybary tut možna kazać, kali sp. Jarmošyna kaža pra ich jak pra budzionnuju, ale ŭračystuju praceduru, a nie pra jak niejki losavyznačalny krok?Kali ŭsie zvykli, što kiraŭnik dziaržavy ŭ nas niaźmienny, a niejkija tam partyi kvoła kažuć pra reformy ŭ vybarčaje zakanadaŭstva j pahražajuć palčykam dyktataru, patrabujučy vyzvaleńnia palitviaźniaŭ? A to, maŭlaŭ, pazdymajem svaich kandydataŭ.
A ciapier… jakija mohuć być vybary? Dapuściać nie praŭładnych kandydataŭ u pałatku? Nie.Kaho j dziela čaho vybirać? Dziela kaho j dziela čaho ładzić aktyŭny albo pasiŭny bajkot? Niama nacyjanalnaj idei, niama nacyjanalnaj dziaržavy, niama nacyjanalnaj śviadomaści.
A zładzić toj ci inšy pikiet dziela ahitacyi… Nie varta ŭviazvacca ŭ hetuju hulniu, bo možna zapeckacca, a hramadstva tak ničoha i nie zrazumieje, bo jašče nie daśpieła.
Vybarčym ža kamisijam patrebna tolki adno — podpisy šanoŭnaha spadarstva ŭ śpisach vybarščykaŭ.Ja takoj radaści im dać nie mahu dyj nie chaču.
Tamu ja, kali budzie dobraje nadvorje, pajedu ź siabrami
