Novy dysk ad majstroŭ hitarnaha instrumentału, na jakich užo pryzabylisia. Pretenzii ŭ hetych muzykaŭ niemałyja, u adroźnieńnie ad inšych biełaruskich hitarystaŭ‑virtuozaŭ. Śpicyn i Čermen pieršyja ŭ Biełarusi pasprabavali vyvieści svoj kirunak sa sfery nikomu nie patrebnych eksperymentaŭ u kamercyjnaje rečyšča.
Sioj‑toj pośpiech jany zdabyli, pajhraŭšy na razahrevie zamiežnych rok‑zorak na ich mienskich vystupach, źniaŭšy videa dy vydaŭšy vo hety dysk. Za časoŭ ichnaje maładości metalisty znachodzilisia nia ŭ nadta dobrych stasunkach z nearamantykami. Mahčyma, heta padšturchnuła Śpicyna z Čermenam złučyć u adno hetyja dva pačatki.
U «Drajvie» nia nadta mudrahielistaja hitarnaja muzyka zamiašanaja z elektronnymi instrumentami — u vyniku stvarajecca atmasfera prysutnaści ŭ niejkaj virtualnaj prastory. Vidavočna, što tut daŭsia ŭ znaki nia tolki Styŭ Vej, ale i Žan‑Mišel Žar. Muzyki nie namahajucca apiaredzić čas — jany prosta pakazvajuć, jak jany dumajuć i što jany ŭmiejuć. Moža, ad taho, słuchajučy ichnyja tvory, składvajecca ŭražańnie, što niedzie heta ty ŭžo čuŭ.
Asabliva toje adčuvalna ŭ bajkierskich rytmach «Speed retrace» i baladzie «Cra». U albomie jość pieśni, zroblenyja z ahladkaj na «Emerson, Like&Palmer», ale jość i absalutna pravalnyja numary, jak tvor «Air». Albom Śpicyna i Čermena całkam prydasca dla relaksacyi, budzie niezamianialnym dla tele‑ i radyjorežyseraŭ, a taksama moža pasavać jak saŭndtrek da kamputarnych hulniaŭ.
