— Zajmacca ananizmam škodna?
— Zatoje pryjemna.
— Dyk škodna ci nie?
— Usio pryjemnaje — škodna.
— Žančyna lepš za ananizm?
— Viadoma lepš.
— A zajmacca z žančynaju škodna?
— Niebiaśpiečna.
— Heta inšaje.
— Nie škodna.
— A z žančynaju pryjemna?
— Pryjemna.
— Vy kazali, što ŭsio pryjemnaje — škodna. Jak być?
— Z žančynaju niebiaśpiečna, a značyć i škodna.
— Tady i ananizm taki ž škodny, jak i zaniatak z žančynaju?
— Napeŭna.
— A jak lepš, z žančynaju ci z mužčynam?
— Jak kamu.
— A vy sprabavali z mužčynam?
— Sprabavaŭ. Nie spadabałasia.
— A mnie varta pasprabavać?
— Kali dziela cikaŭnasci, dyk nie varta.
— A z žyviołaju pryjemna?
— Nie sprabavaŭ.
— Ale jość takija , što zajmajucca z žyviołami. Vy ich nie sustrakali?
— Sustrakaŭ žančynu, što zajmałasia z sabakam.
— I joj było pryjemna?
— Napeŭna, kali jana hetym zajmałasia.
— A z žyviołami škodna?
— Niebiaśpiečna.
— A vy zmahli b pasprabavać z žyviołaju?
— Napeŭna, nie zmoh by.
— A čamu?
— Mnie navat ad takoj dumki robicca niepryjemna.
— Vy naturał?
— Tak. I, darečy, tabie nie zdajecca, što našaja hutarka čymści nahadvaje ananizm?
— Zatoje cikava, pryjemna i nijakaj škody.
