Voś tezisy vystupu «Našaj Nivy».
Viedajecie, akurat sto hod tamu ministr adnoj susiedniaj krainy, pačuŭšy, što biełarusy stvarajuć ułasnuju respubliku, tak sarkastyčna paśmichnuŭsia i skazaŭ: «Jakija jašče biełarusy? Praz 50 hod usie biełarusy pamieściacca na adnoj kanapie». Minuła ŭžo sto hod i dzie toj ministr sa svaimi pradkazańniami? Kolki kanapaŭ biełarusy ź IKIEI naciohali, a ŭsio nijak raśsieścisia nie mohuć. Niekatoryja siły nie chočuć pryznavać nas i ciapier, ale hałoŭnaje, što my, pajadnaŭšysia na stohadovy jubilej, urešcie pryznali siabie sami.
Dziakuj vam usim za toje, što vy jość i, tym samym, śmiejaciesia z takich prarokaŭ, jakija nie vieryli ŭ budučyniu našaha narodu.
Hetym śviatam my — biełarusy — pakazvajem usim, što naš narod hadavaŭsia nie ŭ dziciačym domie: u nas jość prodki, my viedajem svaich baćkoŭ.
My hanarymsia, što siarod hetych baćkoŭ byli našaniŭcy: Janka Kupała, Anton i Ivan Łuckievičy. U «Našaj Nivie» ŭpieršyniu prahučali hetyja słovy: Žyvie Biełaruś!
Niezaležnaść — heta śviatoje.
Davajcie pamiatać, što mnohija narody dahetul nie majuć svajoj niezaležnaści abo ljuć za jaje svaju kroŭ. Chaj pamiać pra biełarusaŭ, jakija padsiacili nam sałomy, achviaravaŭšy svaimi losami ŭ XX stahodździ, daje nam mocy budavać našuju Biełaruś nadalej.
My ščaślivyja. My majem dziaržavu, nie małuju pamieram dziaržavu, z kałasalnym patencyjałam. Davajcie canić toje, što majem, i rabić toje, što možam.
Biełaruś — vialikaja. U joj jość miesca dla ŭsich. My čytajem roznyja sajty, pišam u roznyja sacsietki, havorym na roznych movach. Byvaje, my navat staim pad roznymi ściahami. Ale Biełaruś u nas adna. Niezaležnaja Biełaruś — jak skała, jak hara, jak harantyja dla nas usich. Harantyja dla ŭsich, na jakich by movach my ni havaryli, pad jakimi b ściahami ni stajali. I my budziem jaje baranić.
Siła nacyj —.u adzinstvie. My možam i budziem spračacca pa roznych temach, da chrypaty spračacca, u sprečkach my šukajem iścinu, ale ŭ pytańni Niezaležnaści — adzinstva.
Niezaležnaść — heta praca, ciažkaja, štodzionnaja praca. BNR nie była b abvieščana, kali b nie praca Našaj Nivy. Toj Našaj Nivy Janki Kupały, bratoŭ Łuckievičaŭ. Kali b nie taja praca, my byli b siońnia ŭ stanoviščy burataŭ, u stanoviščy čuvašoŭ.
Estafietnaja pałačka — u nas, u našaha pakaleńnia. Nam našu nivu jašče arać, arać i arać.
Chto suprać niezaležnaści? Niama ŭžo takich. Usie — za niezaležnaść. Pytańnie, jakaja budzie hetaja niezaležnaść. Usio zaležyć ad nas, jakaja jana budzie. Siońnia my sami — architektary svajoj krainy. Budučyniu nie pabuduješ na strachu. Šancy dla ŭsich, mahčymaść narmalna zarablać, cikava žyć, — takoj my chočam bačyć našu krainu i takoj jana stanie.
Hałoŭnaje, čytajcie nn.by, kab nie prapuścić ničoha važnaha!
Niezaležnaść, adzinstva, Naša Niva, biez strachu, biez stomy, ź vieraj i sumleńniem — žyvie Biełaruś!
