Skrynšot ANT
Raman pa-raniejšamu znachodzicca pad chatnim aryštam. U jaho jość telefon, tamu jon pieryjadyčna stelefanoŭvajecca z baćkami, raskazała jaho mama Natalla. Ź vieraśnia, kaža jana, nijakich zruchaŭ u spravie syna niama, «jon prosta siadzić pad zamkom». Kolki hetaja cišynia praciahniecca, pryznajecca Natalla, navat advakaty nie viedajuć.
— Ciapier stan u Romy padaŭleny, dzień surka. Kali jość internet, jon moža niešta pahladzieć u telefonie, a tak čytaje. Kaža: «Prosta pražyvaju dni».
Kali źjaviłasia navina pra samalot, nas heta schamianuła. Uźnikła nadzieja, što ŭ spravie pačnucca niejkija źmieny, — uspaminaje Natalla pra apublikavany polskim bokam aŭdyjozapis pieramovaŭ pamiž dyśpietčaram i piłotam pasadžanaha ŭ Minsku ŭ mai samalota Ryanair. — Syn ža skazaŭ: «A što heta moža dla mianie pamianiać?»».
Pa słovach Natalli, prašeńnia ab pamiłavańni Raman nie pisaŭ.
— Ja tak razumieju, jamu navat nie prapanoŭvali heta zrabić. Prynamsi, jon pra heta nie kazaŭ, — apisvaje situacyju Natalla. — Ale jak mama ja mahu dadać ad siabie, i kožnyja baćki mianie zrazumiejuć: kali b jon heta zrabiŭ, ja b jaho padtrymała. Ja chaču, kab našy dzieci vyjšli [na svabodu] zdarovymi.
Ź blizkimi Safii Sapiehi, praciahvaje surazmoŭca, jany padtrymlivajuć suviaź. Stelefanoŭvajucca prykładna raz u dva tydni.
— Jaje mama vielmi pieražyvaje, płača, — raspaviadaje Natalla i pryznajecca: joj było składana čytać niehatyŭnyja kamientaryi, jakija źjaŭlalisia pad navinoj ab prašeńni Safii.
— Toje, što pieranieśli dzieci, praz što jany prajšli… Ja ni ŭ jakim razie jaje nie asudžaju. Liču, kali atrymajecca [akazacca na voli], to daj boh, kab atrymałasia. Ale inšaja razmova, ci atrymajecca. [ … ] My vierym, i muž, i ja siabie pierakonvajem, što treba vieryć [u lepšaje]. Kali stelefanoŭvajemsia z Romam, havorym jamu: «Treba trymacca». Inakš žyćcio hublaje sens.
Safija Sapieha napisała prašeńnie ab pamiłavańni
