***
Kvatera staršyni adnaho z abłvykankamaŭ.
Staršynia (zachodzić, razmaŭlajučy pa mabile): Alo. Słuchaj — heta ž łaža! Jak nie daduć datacyj?! My ž namalavali ŭ Saŭmin natoŭp sumnych čałaviečkaŭ — niaščasnych kałhaśnikaŭ, a potym viasiołych čałaviečkaŭ — i pobač pačak baksaŭ, kredyt u sensie! Što kažuć? Patrabujuć harantyj, što heta apošni raz, što naleta budzie rentabelnaść? Kab byli tyja ž viasiołyja čałaviečki, adnak biaz pačku baksaŭ? Viedaješ, anu davaj maluj im raźjušanych čałaviečkaŭ pad bieł‑čyrvona‑biełym ściaham, byccam praz adsutnaść kredytu rejtynh davieru da Baćki padaje. Ciapier sto pudoŭ — datacyju daduć. Nu, pakul.
(Da žonki) Vitaju, žonka. Jak tam spravy? Što ŭ presie pišuć?
Žonka: Fajny feljeton na temu dyplamatyčnaj vajny z ZŠA ŭ «SB». Namalavali prezydenta, jaki razryvaje cieła našaha pasła ŭ Štatach, akurat nadvoje. Ideja zrazumiełaja: nie skasujecie sankcyi — možam udvaja skaracić štat pasolstva RB u ZŠA. Darečy, tam unučka nia moža zadańnie pa movie zrabić. Dapamožaš?
Staršynia: Jak heta nia moža? My ž specyjalna z prezydentam pytańnie razrulili. Kab nie było bolš sałdat «ranienych» i «raniennych u niešta». Kab dziaŭčynki nie naradžali ŭ škołach, kali jany mohuć heta rabić i pa‑za klasami, kab baćki z vyšejšaj adukacyjaj mahli prarubić zadačy pa matematycy dla 5‑j klasy… Unučka, ty dzie?
Unučka: Dzied, dapamažy! Zadali napisać sačynieńnie na temu «Jakoje heta ščaście — žyć u Biełarusi», a ja nia viedaju, jak pisać..
Staršynia: Vo daješ! Heta ž lohka. Značyć, spačatku malujem vusy…
Zvonić telefon.
Staršynia: Prabač, treba z zamam pakalakać. Alo. Nu? Ładna dyktuju. Malujem čałaviečka. Potym malujem vialikuju ŭśmiešku. Ciapier udziačnyja vočy. Ci paśpiavaješ zanatoŭvać? Hatova. Značycca, pieravier, kab byli namalavanyja 563 padobnyja čałaviečki, na tvary va ŭsich łyba, u rukach — «Sovietskaja Biełoruśsija». Usio pravilna. Značycca, ciapier pastaŭ majo faksymile i dasyłaj u Miensk. F‑f‑fu! Narešcie dali rady spravazdačy pra chadu padpiski na «Saŭbiełku».
Unučka: Nu, što, dzied, što pisać?
Staršynia: …značyć, spačatku malujem vusy.
Zvanok u dźviery. Uvachodziać ludzi ŭ čornym.
Čałaviek u čornym: My ź Dziaržkantrolu. Źbirajciesia i nie kažycie, što nia viedajecie, za što. Za prymaloŭki. Pravieryli my vašu spravazdaču nakont uvodu ŭ dziejańnie žyłych abjektaŭ u novych ahraharadkach. Havorka pra akvarelny malunak «vialikaha pryhožaha domu». Pabyvali my na miescy: jaki tam vialiki dom? Voś, pahladzicie na akt pravierki.
Staršynia (sychodziačy): Heta nia toj dom! Vy naŭmysna nie damalavali voknaŭ, dźviarej, dachu i muroŭ! Hetaja niejkaja pamyłka! Nia moža być! Ja budu malavać skarhu prezydentu!
Unučka: Dzied, dyk što z tvoram?
Staršynia (sychodziačy): Maluj što chočaš! Dla čaho my z prezydentam za prostuju systemu adukacyi zmahalisia?! Tolki vusy nie zabudźsia.
